Posts tonen met het label tekst. Alle posts tonen
Posts tonen met het label tekst. Alle posts tonen
woensdag 24 april 2013
What is Kirtan?
quoted from www.newworldkirtan.com
Kirtan is a very different kind of music. Based on ancient chants, it has the ability to quiet the mind if listened to with intention. Everyone experiences kirtan differently, and it doesn’t have to be a religious experience. You can think of it as a sing-along. A kirtan concert is not your typical concert either. Everyone sits on the floor, although chairs are usually available. The performers are accessible, in fact there’s not much of a distinction between performers & audience. The wallah (leader) sings the mantra, and the audience sings it back. A single chant can go on for up to forty minutes. As you sing with each other you experience a deep connection with the musicians, the other audience members and yourself. And when the music stops, your mind is quiet.
Because kirtan has roots in India, many of the songs are sung in Sanskrit. Some I choose for the New World Kirtan podcast are also in Punjabi, the language of the Sikhs. If you’ve ever chanted responses in Latin or Hebrew in your religious tradition, then you know how powerful singing in an ancient, holy language can be. You can be completely immersed in the sound, with no words to distract the mind. The magic of the chants can then carry you within.
Kirtan is non-denominational, the Universal language of Spirit, the song of the Soul.
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl www.stemyoga.nl
zaterdag 19 januari 2013
Krishna Das over Kirtan-zingen
van een youtube opname
"In India zeggen ze dat wat we zingen bij Kirtan de Goddelijke Namen zijn, de Namen van God (de Bron, het Universum, het Licht etc). En ze zeggen dat deze Namen uit een plek binnenin onszelf komen. Dus door ze te herhalen te zingen, dalen we dieper af in ons eigen Zijn. En de oefening is heel eenvoudig: je zingt, en het moment dat je ziet of merkt dat je aandacht afdwaalt, dat je ergens over aan het denken bent, of dat je aan het fantaseren bent over iemand naast je, dan kom je gewoon terug naar het zingen. Telkens, en telkens, en telkens weer, je laat gewoon los inkomt terug. En dat is de hele oefening. Geleidelijk aanleren we om "dieper" in ons Zelf te zitten/zijn, en de gedachtes en emoties die ons weghalen, beginnen door ons heen te passeren, zonder ons te pakken. Je ontwikkelt een innerlijke sterkte, en dat is wat we nodig hebben."
en uit een intervieuw in Onkruid
“Als je thuis zingt en het voelt niet goed, denk je al snel dat je het niet goed doet of dat de oefening niet deugt. Maar het gaat niet om het creëren van een fijne sfeer. Het enige wat telt is dat je begint waar je nu bent. We hechten ons aan mooie muziek, een goede sfeer, een fijn gevoel. Daar gaat kirtan helemaal niet over. Kirtan heeft niets te maken met het tijdelijk creëren van een staat van geluk of plezier. We herhalen de namen, zodat die namen hun werk kunnen doen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: mijn oefening is niet zingen! Mijn oefening is proberen in het hier en nu te zijn, en zingen helpt mij daarbij. Kirtan is geen muzikale oefening."
Hij blijft mijn held... :-)
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl
www.stemyoga.nl
"In India zeggen ze dat wat we zingen bij Kirtan de Goddelijke Namen zijn, de Namen van God (de Bron, het Universum, het Licht etc). En ze zeggen dat deze Namen uit een plek binnenin onszelf komen. Dus door ze te herhalen te zingen, dalen we dieper af in ons eigen Zijn. En de oefening is heel eenvoudig: je zingt, en het moment dat je ziet of merkt dat je aandacht afdwaalt, dat je ergens over aan het denken bent, of dat je aan het fantaseren bent over iemand naast je, dan kom je gewoon terug naar het zingen. Telkens, en telkens, en telkens weer, je laat gewoon los inkomt terug. En dat is de hele oefening. Geleidelijk aanleren we om "dieper" in ons Zelf te zitten/zijn, en de gedachtes en emoties die ons weghalen, beginnen door ons heen te passeren, zonder ons te pakken. Je ontwikkelt een innerlijke sterkte, en dat is wat we nodig hebben."
en uit een intervieuw in Onkruid
“Als je thuis zingt en het voelt niet goed, denk je al snel dat je het niet goed doet of dat de oefening niet deugt. Maar het gaat niet om het creëren van een fijne sfeer. Het enige wat telt is dat je begint waar je nu bent. We hechten ons aan mooie muziek, een goede sfeer, een fijn gevoel. Daar gaat kirtan helemaal niet over. Kirtan heeft niets te maken met het tijdelijk creëren van een staat van geluk of plezier. We herhalen de namen, zodat die namen hun werk kunnen doen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: mijn oefening is niet zingen! Mijn oefening is proberen in het hier en nu te zijn, en zingen helpt mij daarbij. Kirtan is geen muzikale oefening."
Hij blijft mijn held... :-)
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl
www.stemyoga.nl
donderdag 25 oktober 2012
Nice words by Krishna Das (again)
pieces from an article in sufijournal.org
(...)
I don’t know what you know about my history. Twenty years had gone by since my Guru Maharaj-ji died. He died in ’73. And I hadn’t been chanting. I mean, I might’ve sung a little bit with friends and stuff but I wasn’t really chanting as a spiritual practice.
And I was standing in my room and I was struck with the understanding that if I did not chant with people, much to my chagrin, then I would never be able to clean out the dark corners of my own heart, myself. Chant was the only thing I had to do it with.
This was the only lifeline that was being thrown to me. There’s no question I was drowning. And I just knew that chanting was the only thing that would work for me. I mean I had been meditating, sitting with lamas, going to courses. I’d been doing things in my own way, but of course not allowing it to change my heart at all. That’s what we do. But then I knew chanting with people, that was the only thing I had.
It’s just what Maharaj-ji, my guru, gave me. I mean, we used to sing to him because he liked it, not because we were trying to be spiritual. He liked it and we got to spend time with him. We were, like, his performing monkeys, you know. When the Indians were giving him too much trouble, he’d call for the westerners to come in and sing.
(...)
What happens when you sing, when you use your voice?
I can’t tell you because I’m not there…What happens is my guru picks up this old rusty pipe, blows through it, and makes nice music. And when he’s finished he puts it down. And people in the room, they experience the music he plays. It’s just transmission of his presence. And that’s what people feel.
People come to sing with me, not because I’m the greatest singer in the world and this is the best music in the world. It’s not. Personally, I would rather listen to Bruce Springsteen, or The Rolling Stones, or Steely Dan, or Ray Charles, or Van Morrison. But here I am and here they are. And what we receive is the transmission of my guru’s presence, which is the presence that lives within each person, that being that lives within us—the indweller. That’s who he is.
So he’s bringing everybody into that presence through me. And I suppose it’s good for me. He just knocks me out of the way and does his thing, but of course I invite him. At least he lets me think I invite him. [laughter]
But as I see it, he’s doing everything. And I want to surrender completely to him, which I can’t do because surrender comes from grace. So when he’s ready, he’ll surrender me. And my job is just to get ready, to keep chanting the name, keep listening, keep hearing.
He didn’t tell me to do this. I’m doing this to save my ass. And on the strength of that everybody else who comes is doing this to save their ass. It’s not entertainment for me and it’s not entertainment for them.
In the Vedic tradition, there’s what they call non-dual Bhakti. It’s seeing the non-dual in the dual, without any holding back. It’s seeing absolute reality right there in the dualism. It honors absolute reality and relative reality. They don’t think one’s better than the other. They honor both.
You see this in Rumi and Hafiz so much, just seeing the absolute divine in worldly love and the things that happen in daily life. And there’s just no separation, you know, no mental concepts to keep you locked up. I find that kind of devotion, that kind of love so liberating. Devotion is just love. You can’t work at love, you know. You can work at cleaning up your act, but love is what it IS.
You can work at the things that keep you locked out of your own heart, but what’s already in there is exactly what’s supposed to be there. And my guru was like that. We don’t know much about his tradition, but he used to talk a lot to us about Kabir and also about Samarth Guru Ramdas, who was a great saint I think in the 1600’s. He found the non-dual through devotion to Hanuman, devotion to a form. He went though the form into the non-dual. And he always said to people this is the way to do it. You can’t do it any other way. That’s what he used to say.
And what I get from that is that you can fully embrace this world and the forms that are in it. You have to fully embrace this world and bear witness to this world and everything that’s in it—all the beauty and horror. You can’t hold back and say, oh, I only believe in that which you can’t see, feel, think of, because how the hell do you know what that is? It’s just an idea in your head, and an idea could never be what it is. So it’s very difficult.
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl www.stemyoga.nl
(...)
I don’t know what you know about my history. Twenty years had gone by since my Guru Maharaj-ji died. He died in ’73. And I hadn’t been chanting. I mean, I might’ve sung a little bit with friends and stuff but I wasn’t really chanting as a spiritual practice.
And I was standing in my room and I was struck with the understanding that if I did not chant with people, much to my chagrin, then I would never be able to clean out the dark corners of my own heart, myself. Chant was the only thing I had to do it with.
This was the only lifeline that was being thrown to me. There’s no question I was drowning. And I just knew that chanting was the only thing that would work for me. I mean I had been meditating, sitting with lamas, going to courses. I’d been doing things in my own way, but of course not allowing it to change my heart at all. That’s what we do. But then I knew chanting with people, that was the only thing I had.
It’s just what Maharaj-ji, my guru, gave me. I mean, we used to sing to him because he liked it, not because we were trying to be spiritual. He liked it and we got to spend time with him. We were, like, his performing monkeys, you know. When the Indians were giving him too much trouble, he’d call for the westerners to come in and sing.
(...)
What happens when you sing, when you use your voice?
I can’t tell you because I’m not there…What happens is my guru picks up this old rusty pipe, blows through it, and makes nice music. And when he’s finished he puts it down. And people in the room, they experience the music he plays. It’s just transmission of his presence. And that’s what people feel.
People come to sing with me, not because I’m the greatest singer in the world and this is the best music in the world. It’s not. Personally, I would rather listen to Bruce Springsteen, or The Rolling Stones, or Steely Dan, or Ray Charles, or Van Morrison. But here I am and here they are. And what we receive is the transmission of my guru’s presence, which is the presence that lives within each person, that being that lives within us—the indweller. That’s who he is.
So he’s bringing everybody into that presence through me. And I suppose it’s good for me. He just knocks me out of the way and does his thing, but of course I invite him. At least he lets me think I invite him. [laughter]
But as I see it, he’s doing everything. And I want to surrender completely to him, which I can’t do because surrender comes from grace. So when he’s ready, he’ll surrender me. And my job is just to get ready, to keep chanting the name, keep listening, keep hearing.
He didn’t tell me to do this. I’m doing this to save my ass. And on the strength of that everybody else who comes is doing this to save their ass. It’s not entertainment for me and it’s not entertainment for them.
In the Vedic tradition, there’s what they call non-dual Bhakti. It’s seeing the non-dual in the dual, without any holding back. It’s seeing absolute reality right there in the dualism. It honors absolute reality and relative reality. They don’t think one’s better than the other. They honor both.
You see this in Rumi and Hafiz so much, just seeing the absolute divine in worldly love and the things that happen in daily life. And there’s just no separation, you know, no mental concepts to keep you locked up. I find that kind of devotion, that kind of love so liberating. Devotion is just love. You can’t work at love, you know. You can work at cleaning up your act, but love is what it IS.
You can work at the things that keep you locked out of your own heart, but what’s already in there is exactly what’s supposed to be there. And my guru was like that. We don’t know much about his tradition, but he used to talk a lot to us about Kabir and also about Samarth Guru Ramdas, who was a great saint I think in the 1600’s. He found the non-dual through devotion to Hanuman, devotion to a form. He went though the form into the non-dual. And he always said to people this is the way to do it. You can’t do it any other way. That’s what he used to say.
And what I get from that is that you can fully embrace this world and the forms that are in it. You have to fully embrace this world and bear witness to this world and everything that’s in it—all the beauty and horror. You can’t hold back and say, oh, I only believe in that which you can’t see, feel, think of, because how the hell do you know what that is? It’s just an idea in your head, and an idea could never be what it is. So it’s very difficult.
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl www.stemyoga.nl
maandag 17 september 2012
Zingen is allereerst luisteren!
Zingen is allereerst luisteren!
Wij denken vaak dat we iets moeten doen. Lekker zingen-doen bv. Ik ga ervan uit dat je voordat je gaat zingen eerst luistert. Bij Kirtan-zingen wordt er voorgezongen, dus dat lijkt voor de hand te liggen. Dit is niet altijd zo. Vaak luister je maar half, omdat je met iets anders bezig bent, of omdat je luistert naar hoe jij vind dat het moet etc.
Wat is dan luisteren?
Luisteren naar de anderen bijvoorbeeld, of luisteren naar wat er wordt voorgezongen. En dan is het pas echt luisteren als je er geen oordeel bij hebt. Dus als je er niet iets van vind, meestal dat bv anderen niet mooi zingen. Dat gaat namelijk over dat het anders moet, dat het eigenlijk niet goed is zoals het is, dat de anderen (of jijzelf mischien) beter zouden moeten zingen. Op dat moment ben je niet meer in het het NU.
Krishna Das hierover: Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: mijn oefening is niet zingen! Mijn oefening is proberen in het hier en nu te zijn, en zingen helpt mij daarbij.
Hier en Nu
Je zou ook kunnen opmerken dat anderen anders zingen, en dat dat er helemaal mag zijn. Dan ben je in het Hier en Nu.
Uiteindelijk is luisteren dus helemaal in het Hier en Nu zijn, en dat wat er in het Hier en Nu aanwezig is, er helemaal mag zijn.
Voel je je ongemakkelijk, of stoor je je, blijf dan daarbij, en laat dat er helemaal zijn. Hou het bij jezelf: JIJ stoort je, JIJ voelt je ongemakkelijk etc. Dus niet "omdat iemand anders....".
Luisteren gaat dus ook over naar jezelf luisteren. Luisteren naar wat er in jou leeft, waar het stroomt in jou, waar het blokkeert in jou, en daar dan met zachte ogen naar kijken, met mededogen.
de Stilte
Luisteren gaat ook over de Stilte. De Stilte is er altijd, je hoort hem echter alleen als je luistert. Daarom zijnwe stil tussen de Kirtans. Om te luisteren! Luisteren naar de Stilte, en luisteren naar wat er in ons leeft, stroomt, blokkeert etc.
De Stilte heeft geen oordeel, de Stilte is gewoonweg Stilte
geschreven door Hans(uman)
17-09-2012
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl
Wij denken vaak dat we iets moeten doen. Lekker zingen-doen bv. Ik ga ervan uit dat je voordat je gaat zingen eerst luistert. Bij Kirtan-zingen wordt er voorgezongen, dus dat lijkt voor de hand te liggen. Dit is niet altijd zo. Vaak luister je maar half, omdat je met iets anders bezig bent, of omdat je luistert naar hoe jij vind dat het moet etc.
Wat is dan luisteren?
Luisteren naar de anderen bijvoorbeeld, of luisteren naar wat er wordt voorgezongen. En dan is het pas echt luisteren als je er geen oordeel bij hebt. Dus als je er niet iets van vind, meestal dat bv anderen niet mooi zingen. Dat gaat namelijk over dat het anders moet, dat het eigenlijk niet goed is zoals het is, dat de anderen (of jijzelf mischien) beter zouden moeten zingen. Op dat moment ben je niet meer in het het NU.
Krishna Das hierover: Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: mijn oefening is niet zingen! Mijn oefening is proberen in het hier en nu te zijn, en zingen helpt mij daarbij.
Hier en Nu
Je zou ook kunnen opmerken dat anderen anders zingen, en dat dat er helemaal mag zijn. Dan ben je in het Hier en Nu.
Uiteindelijk is luisteren dus helemaal in het Hier en Nu zijn, en dat wat er in het Hier en Nu aanwezig is, er helemaal mag zijn.
Voel je je ongemakkelijk, of stoor je je, blijf dan daarbij, en laat dat er helemaal zijn. Hou het bij jezelf: JIJ stoort je, JIJ voelt je ongemakkelijk etc. Dus niet "omdat iemand anders....".
Luisteren gaat dus ook over naar jezelf luisteren. Luisteren naar wat er in jou leeft, waar het stroomt in jou, waar het blokkeert in jou, en daar dan met zachte ogen naar kijken, met mededogen.
de Stilte
Luisteren gaat ook over de Stilte. De Stilte is er altijd, je hoort hem echter alleen als je luistert. Daarom zijnwe stil tussen de Kirtans. Om te luisteren! Luisteren naar de Stilte, en luisteren naar wat er in ons leeft, stroomt, blokkeert etc.
De Stilte heeft geen oordeel, de Stilte is gewoonweg Stilte
geschreven door Hans(uman)
17-09-2012
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl
donderdag 6 september 2012
woensdag 18 juli 2012
Gebed van Fanciscus van Assisi, verschillende vertalingen / Prayer of Fanciscus van Assisi, various translations
Er zijn vele vertalingen van dit prachtige gebed.
De eerste heb ik zelf samengesteld uit vertalingen die mij het meeste aanspraken, aangevuld met vertalingen uit de oorsponkelijke Franse versie.
Verderop meer vertalingen.
Heer,
maak van mij een instrument van uw vrede.
Laat mij waar haat is, liefde inbrengen;
waar wonden zijn, vergeving;
waar verdeeldheid is, eenheid;
waar dwaling is, waarheid;
waar twijfel is vertrouwen;
waar wanhoop is, hoop;
waar duisternis is, uw licht;
waar verdriet is, vreugde.
O Meester,
laat mij niet zozeer zoek en
getroost te wórden, als wel te troosten;
begrepen te wórden, als wel te begrijpen;
bemind te wórden, als wel te beminnen.
Want het is in geven dat wij ontvangen;
het is in zichzelf vergeten dat wij vinden;
het is in vergeven dat wij vergeven worden:
het is in sterven dat wij herboren worden in het eeuwige leven.
De orginele versie uit het Frans.
French publication La Clochette in 1912.
Publication Française La Clochette, 1912
Seigneur,
faites de moi un instrument de votre paix.
Là où il y a de la haine, que je mette l'amour.
Là où il y a l'offense, que je mette le pardon.
Là où il y a la discorde, que je mette l'union.
Là où il y a l'erreur, que je mette la vérité.
Là où il y a le doute, que je mette la foi.
Là où il y a le désespoir, que je mette l'espérance.
Là où il y a les ténèbres, que je mette votre lumière.
Là où il y a la tristesse, que je mette la joie.
Ô Maître,
que je ne cherche pas tant à être consolé qu'à consoler,
à être compris qu'à comprendre,
à être aimé qu'à aimer,
car c'est en donnant qu'on reçoit,
c'est en s'oubliant qu'on trouve,
c'est en pardonnant qu'on est pardonné,
c'est en mourant qu'on ressuscite à l'éternelle vie.
klik op "lees verder" voor meer versies en vertalingen
click "lees verder" for more versions
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl
De eerste heb ik zelf samengesteld uit vertalingen die mij het meeste aanspraken, aangevuld met vertalingen uit de oorsponkelijke Franse versie.
Verderop meer vertalingen.
Heer,
maak van mij een instrument van uw vrede.
Laat mij waar haat is, liefde inbrengen;
waar wonden zijn, vergeving;
waar verdeeldheid is, eenheid;
waar dwaling is, waarheid;
waar twijfel is vertrouwen;
waar wanhoop is, hoop;
waar duisternis is, uw licht;
waar verdriet is, vreugde.
O Meester,
laat mij niet zozeer zoek en
getroost te wórden, als wel te troosten;
begrepen te wórden, als wel te begrijpen;
bemind te wórden, als wel te beminnen.
Want het is in geven dat wij ontvangen;
het is in zichzelf vergeten dat wij vinden;
het is in vergeven dat wij vergeven worden:
het is in sterven dat wij herboren worden in het eeuwige leven.
French publication La Clochette in 1912.
Publication Française La Clochette, 1912
Seigneur,
faites de moi un instrument de votre paix.
Là où il y a de la haine, que je mette l'amour.
Là où il y a l'offense, que je mette le pardon.
Là où il y a la discorde, que je mette l'union.
Là où il y a l'erreur, que je mette la vérité.
Là où il y a le doute, que je mette la foi.
Là où il y a le désespoir, que je mette l'espérance.
Là où il y a les ténèbres, que je mette votre lumière.
Là où il y a la tristesse, que je mette la joie.
Ô Maître,
que je ne cherche pas tant à être consolé qu'à consoler,
à être compris qu'à comprendre,
à être aimé qu'à aimer,
car c'est en donnant qu'on reçoit,
c'est en s'oubliant qu'on trouve,
c'est en pardonnant qu'on est pardonné,
c'est en mourant qu'on ressuscite à l'éternelle vie.
klik op "lees verder" voor meer versies en vertalingen
click "lees verder" for more versions
SitaRam SitaRam
Hans(uman)
www.kirtan.nu
www.dezingendeziel.nl
www.dansenmetdegoden.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)